Mijn verhaal
Ken je dat gevoel, dat je in een soort film speelt? Dat je om je heen kijkt en denkt: Hoe ben ik hier terecht gekomen? Ik heb dat gevoel jaren gehad! Ik werkte bij een grote organisatie met volop kansen en mogelijkheden. Met een goed salaris en heel veel leuke collega’s. En toch, ik voelde me nooit helemaal thuis. Ik zag soms collega’s waarvan ik me afvroeg wat ze nou precies deden en waarom verdiende ze eigenlijk zoveel meer dan ik? Ik had het gevoel dat mensen vaak voor zichzelf of alleen hun eigen gewin werkte zonder het grotere plaatje te zien. Ik hield me daarin zo goed mogelijk staande, tenminste, zo voelde dat voor mij. Toch ging het knagen, steeds meer. Elke keer als ik ervoor koos om voor mijn werk iets te doen terwijl ik voelde dat ik thuis nodig was. Elke keer als ik toch iets deed waar ik niet achterstond omdat dit verwacht werd. Of ik dacht dat het verwacht werd.
Lijf als graatmeter
Ik wilde graag voldoen aan de geldende normen al kende ik die niet altijd even goed en tegelijkertijd voelde het vaak niet helemaal oké. Mijn lijf was de beste graadmeter hierin. Een wat vertelde mijn lijf mij veel. Van pijn in mijn nek, door mijn rug gaan totdat ik ’s nacht uit het raam hing omdat ik niet meer goed kon ademen en dacht dat ik echt maar dan ook echt geen lucht meer kreeg. Dat was het moment waarop ik mij langzaamaan besefte: dit kan zo niet meer!
Pas op de plaats
Tja en wat doe je dan. Ik nam een sabbatical van 2 maanden en eerlijk gezegd was dat voldoende om weer een beetje bij te tanken om vervolgens gewoon weer door te gaan. Tja, ik had ff iets meer tijd nodig blijkbaar…..
Het kostte mij uiteindelijk nog ruim 2,5 jaar om stapje voor stapje beter voor mijzelf te zorgen. En in dit proces heb ik ontzettend veel geleerd. En nu, nu kijk ik heel anders naar de jaren dat ik in loondienst werkte, zie ik pas hoe ik dit zelf in stand heb gehouden en dat niemand anders dan ikzelf verantwoordelijk ben voor wat ik heb gedaan en hoe ik er nu voorsta. En weet je, dat maakt me supertrots.
Wat zie ik nu anders
Als ik terugkijk op mijn ,leven ben ik van jongs af aan gericht geweest op wat anderen vinden. Sterker nog: ik was gericht op wat ik dacht dat anderen zouden vinden en paste mijn gedrag daar op aan. Dat kon zowel positief en als negatief zijn trouwens. Ik kom uit een gezin van 4 en stond algemeen bekend als de recalcitrante van de 4. De meeste mensen keken vol medelijden naar me (arme ouders). Mijn strategie was al gauw: voldoe niet aan de verwachting (ook heel vermoeiend trouwens..). Toch zag ik pas op latere leeftijd dat ik daarmee mezelf echt tekort deed. Het kost oprecht heel veel energie om niet gewoon jezelf te zijn. Terugkijkend op mijn periode (17 jaar) binnen een grote corperate heb ik ook daar vooral gedaan wat ik dacht dat mensen van mij verwachtte. Super zonde. Ik kwam daarmee ook steeds verder van mijzelf af te staan. En zonder dat iemand dat ook maar aan mij vroeg he! Ik deed dat helemaal zelf. Continue vergelijken met anderen, het beter willen doen, positief op willen vallen.
Nu denken jullie zeker: wat een ellendig leven heeft ze gehad zeg! En dat is niet zo! Ik ben van nature een heel positief mens. Ik zie het mooie in alles en iedereen en ik kan goed, echt heel goed voor mijzelf zorgen. Ik verwarde selfcare echter met selfliefde. Tja wat zeg je nou? Ik kon dus supergoed voor mijzelf zorgen. Vraag iedereen in mijn omgeving maar. Ik vind alleen op vakantie (zonder man en kids), ik had thuis alles uitbesteed qua huishouden. Ik had altijd een mooi inkomen om aan mijzelf te besteden. Dit was wat ik nodig had om hervol te houden. In een drukke baan met 3 kids een slinger huisdieren en een fijne man.
Van angst naar vertrouwen
In de afgelopen 1,5 jaar voel ik alsof ik het licht heb gezien. Wauw wat een inzichten heb ik gekregen. Dat alles wat je vanuit angst doet niet uit je hart komt. Dat als je shiften van angst naar vertrouwen de wereld er echt anders uitziet. Dat als jij jezelf omarmt met alle je mooie en minder mooie kanten je eigenwaarde een enorm boost krijgt en dat dat heel lekker voelt. Dat je aan iemands normen hoeft te voldoen behalve aan die van jezelf. En dat als jij je lekker voelt alles ineens moeiteloos lijkt te gaan. Dit is mijn nieuwe mantra. Ik wil moeiteloosheid in mijn leven. Puur leven vanuit mijn gevoel. Dingen doen waar dik blij van wordt. Als ik mij goed voel dan voelen de mensen om mij heen dat ook. Vraag maar aan mijn man, hij vind dat best vermoeiend soms:)
Voorbeeldrol
Het grappige is dat hoe meer ik mijzelf ben, hoe meer klanten ik aantrek, hoe meer mensen ik spreek die mij inspireren en die ik inspireer.
Voor mij is vertrouwen de basis. Vertrouwen in jezelf, vertrouwen in het leven. Als dat basis vertrouwen er is dan komt het vertrouwen naar elkaar ook. Je hoeft dan namelijk niet te vergelijken. Je kunt je uitspreken want wat jij te zeggen hebt doet ertoe. Je kunt je fouten delen want iedereen maakt fouten en daar leren we van. Als ik iets geleerd heb vanuit het werken met teams is dat als er geen vertrouwen is valt er niets te bouwen. Vertrouwen is de basis. Voor iedereen. Voor elk mens, voor elk team, voor elke organisatie.
Building trust to create more Happiness
En het mooie is: vertrouwen is de basis voor geluk. Door te bouwen aan vertrouwen bouw aan aan meer geluk. Dat is mijn missie.